Η στιγμή που ένας φωτογράφος έφερε στο φως τη «κοιλάδα των δεινοσαύρων»
Μια τυχαία παρατήρηση σε εθνικό πάρκο της Ιταλίας οδήγησε σε μία από τις σημαντικότερες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στην Ευρώπη.
Ένας φωτογράφος άγριας ζωής βρέθηκε απροσδόκητα μπροστά σε χιλιάδες αποτυπώματα δεινοσαύρων, την ώρα που αναζητούσε άγρια ζώα με τον φακό του.
Ο Elio Della Ferrera, γνωστός για τη δουλειά του στη φωτογράφιση άγριας ζωής, ανακάλυψε μία τεράστια συγκέντρωση αποτυπωμάτων δεινοσαύρων στο Εθνικό Πάρκο Stelvio, στη βόρεια Ιταλία. Τα ίχνη χρονολογούνται περίπου 210 εκατομμύρια χρόνια πριν, στην Τριασική περίοδο, και θεωρούνται από τα αρχαιότερα και εκτενέστερα που έχουν καταγραφεί ποτέ στην περιοχή.
Η ανακάλυψη έγινε τον Σεπτέμβριο, όταν ο φωτογράφος βρισκόταν στο πάρκο για να φωτογραφίσει ελάφια και γύπες. Καθώς σάρωνε το τοπίο με τηλεφακό, παρατήρησε ασυνήθιστα σημάδια σε έναν απόκρημνο, κάθετο βραχώδη σχηματισμό, σχεδόν 600 μέτρα πάνω από τον κοντινότερο δρόμο. Το σημείο βρίσκεται σε υψόμετρο από 2.400 έως 2.800 μέτρα και σε βόρεια πλαγιά, η οποία παραμένει για μεγάλο μέρος της ημέρας στη σκιά, γεγονός που εξηγεί γιατί τα ίχνη είχαν παραμείνει απαρατήρητα για δεκαετίες.
Κινούμενος από περιέργεια, ο Della Ferrera σκαρφάλωσε με δυσκολία στο βράχο για να εξετάσει το σημείο από κοντά. Εκεί διαπίστωσε ότι τα σημάδια δεν ήταν τυχαίες διαβρώσεις, αλλά καθαρά αποτυπώματα ποδιών που εκτείνονταν σε μήκος εκατοντάδων μέτρων κατά μήκος του κάθετου τοιχώματος.
Αντιλαμβανόμενος τη σημασία του ευρήματος, επικοινώνησε άμεσα με τον παλαιοντολόγο Cristiano Dal Sasso από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μιλάνου. Σύντομα συγκροτήθηκε ομάδα Ιταλών ειδικών, η οποία ξεκίνησε τη συστηματική χαρτογράφηση και τεκμηρίωση της περιοχής. Οι πρώτες αναλύσεις επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ένα μοναδικό παλαιοντολογικό πεδίο, τόσο ως προς την έκταση όσο και ως προς την ηλικία του.
Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί έως και 20.000 μεμονωμένα αποτυπώματα, κατανεμημένα σε μια βραχώδη επιφάνεια μήκους περίπου πέντε χιλιομέτρων. Η περιοχή, η οποία σήμερα βρίσκεται ψηλά στις Άλπεις, ήταν κατά την Τριασική περίοδο μια παράκτια λασπώδης ζώνη, πριν οι τεκτονικές διεργασίες την ανυψώσουν και τη μετατρέψουν σε ορεινό όγκο.
Τα αποτυπώματα αποδίδονται σε μεγάλους φυτοφάγους δεινοσαύρους με μακρύ λαιμό και δίποδη βάδιση, μήκους έως και 10 μέτρων και βάρους περίπου τεσσάρων τόνων. Οι επιστήμονες τα συγκρίνουν με είδη όπως ο Plateosaurus. Ορισμένα ίχνη φτάνουν σε πλάτος τα 40 εκατοστά και διατηρούν ευδιάκριτα σημάδια από νύχια.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα μοτίβα κίνησης που αποκαλύπτουν τα ίχνη. Οι ερευνητές εντοπίζουν ενδείξεις ομαδικής μετακίνησης, ενώ σε συγκεκριμένα σημεία τα αποτυπώματα σχηματίζουν κυκλικές διατάξεις, στοιχείο που μπορεί να συνδέεται με κοινωνική συμπεριφορά ή αμυντικούς μηχανισμούς.
Ο Dal Sasso χαρακτήρισε την ανακάλυψη «μια πραγματικότητα που ξεπερνά τη φαντασία» και μίλησε για «ανεκτίμητη επιστημονική κληρονομιά». Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Μιλάνου έδωσε ήδη στη δημοσιότητα εικόνες από το σημείο, το οποίο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκαλείται πλέον «η κοιλάδα των δεινοσαύρων».
Η ανακάλυψη αυτή δείχνει πώς η παρατηρητικότητα και η φωτογραφική ματιά μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στην επιστήμη, αποκαλύπτοντας στοιχεία του παρελθόντος που παρέμεναν κρυμμένα για εκατομμύρια χρόνια.
Απέκτησε το Luminar με έκπτωση, με τον κωδικό pttl20,
κάνε κλικ στην εικόνα











