James Webb: Η νέα εικόνα που κατέγραψε εντυπωσιάζει!

pttlgr team 14 Δεκεμβρίου 2022

3 2 λεπτά ανάγνωσης

Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, έχει ανοίξει νέες δυνατότητες για την παρατήρηση του διαστήματος, χάρη στις υπέρυθρες κάμερές του.

Πιο ειδικά, χάρη σε αυτές μπορεί να δει πιο μακριά και να παρατηρήσει περισσότερες λεπτομέρειες από τον προκάτοχό του, το Hubble.

Οι τελευταίες παρατηρήσεις αποκάλυψαν μερικές άγνωστες μέχρι τώρα λεπτομέρειες του νεφελώματος του Νότιου Δακτυλίου, περίπου 2.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, στον αστερισμό Vela.

Έτσι λοιπόν, χάρη στις νέες υπέρυθρες εικόνες και τα υπάρχοντα δεδομένα από το παρατηρητήριο Gaia της ESA, οι ερευνητές μπόρεσαν να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη μάζα του κεντρικού άστρου πριν από τη δημιουργία του νεφελώματος.

Πριν από περίπου 2.500 χρόνια, ένα αστέρι πέθανε, εκτινάσσοντας το μεγαλύτερο μέρος του αερίου του και σχηματίζοντας το νεφέλωμα του Νότιου Δακτυλίου ή NGC 3132. Στην τελευταία έρευνα, οι επιστήμονες κατάφεραν να αναπαραστήσουν τον λεγόμενο ως “τόπο του εγκλήματος”.

Ο Webb εντόπισε αυτό το κεντρικό αστέρι μαζί με δύο ακόμη, προηγουμένως αθέατα, αστέρια. Σχεδόν 70 ερευνητές από 66 οργανισμούς συνεργάστηκαν για να λύσουν αυτή την υπόθεση, με επικεφαλής την Orsola De Marco του Πανεπιστημίου Macquarie στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Ανέλυσαν τις δέκα εξαιρετικά λεπτομερείς λήψεις του Webb για το κεντρικό άστρο που πέθαινε και κατέληξαν σε μερικά αξιοσημείωτα συμπεράσματα.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, το κεντρικό άστρο είχε σχεδόν τριπλάσια μάζα από τον Ήλιο πριν πεθάνει και εκτινάξει τα στρώματα αερίου και σκόνης του. “Μετά από αυτές τις εκτοξεύσεις, μετράει τώρα περίπου το 60 τοις εκατό της μάζας του Ήλιου”, γράφει η NASA. “Η γνώση της αρχικής μάζας είναι ένα κρίσιμο στοιχείο που βοήθησε την ομάδα να ανακατασκευάσει τη σκηνή και να προβλέψει πώς μπορεί να δημιουργήθηκαν τα σχήματα σε αυτό το νεφέλωμα”.

Επιπλέον, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το άστρο αλληλεπίδρασε με ένα ή και δύο μικρότερα συνοδά άστρα πριν αποβάλει τα στρώματά του. Υποθέτουν ότι τα αλληλεπιδρώντα αστέρια μπορεί να εκτόξευσαν αμφίπλευρους πίδακες, κάτι που βλέπουμε τώρα στις άκρες του νεφελώματος. “Αυτό είναι πολύ πιο υποθετικό, αλλά αν δύο σύντροφοι αλληλεπιδρούσαν με το ετοιμοθάνατο άστρο, θα εκτόξευαν ανατρεπτικούς πίδακες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτά τα αντίθετα εξογκώματα”, εξήγησε ο De Marco. “Ο σκονισμένος μανδύας γύρω από το ετοιμοθάνατο άστρο υποδεικνύει αυτές τις αλληλεπιδράσεις”.

Και πού βρίσκονται τώρα αυτά τα συνοδά αστέρια; Η NASA εξηγεί ότι υπάρχουν διάφορες πιθανότητες. “Είτε είναι αρκετά μικρά ώστε να κρύβονται, καμουφλαρισμένα από τα έντονα φώτα των δύο κεντρικών άστρων, είτε έχουν συγχωνευτεί με το ετοιμοθάνατο άστρο”.