Hold Still: Επιλέχθηκαν τα 100 καλύτερα πορτραίτα από την περίοδο του lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο!
STEPH JAMES
COWFOLD, WEST SUSSEX
Το ενός έτους μικρό μου αγόρι και η 88χρονη γιαγιά του, που μου λείπουν τόσο πολύ αυτή τη στιγμή. Τράβηξα αυτή την όμορφη στιγμή μεταξύ τους. Φιλιά από γυαλί.
RONI LIYANAGE
LONDON
Η στιγμή που η κόρη μου, Gaby, μπόρεσε να αγκαλιάσει τη γιαγιά της, Teri, για πρώτη φορά, μαζί με τη μητέρα της Vanessa, ένα μήνα μετά τον θάνατο του παππού της Kevin FitzGerald από idiopathic pulmonary fibrosis (IPF) στο Royal Brompton Hospital στις 19 Απριλίου 2020 «Πού είναι ο παππούς;», ψιθύρισαν καθώς έκλαιγαν. Στη συνέχεια, η Gaby, χωρίς δισταγμό, χαμογέλασε και έδειξε τα δέντρα έξω από το παράθυρο όπου είχε περάσει τις τελευταίες εβδομάδες του, παρηγορημένος από τη θέα της Εκκλησίας St Mary Abbots, όπου είχε βαφτιστεί 66 χρόνια νωρίτερα. Σε αυτήν την εποχή κοινωνικής απόστασης και lockdown, είναι μια αγκαλιά μεταξύ τριών γενεών που θρηνούν συλλογικά την απώλεια ενός παππού, πατέρα και συζύγου.
JILL BOWLER AND TREVOR EDWARDS
PRESTON
Θέλουμε πάντα οι ένοικοι στο γηροκομείο μας να γνωρίζουν ότι χαμογελάμε κάτω από τις μάσκες μας. H Jill, o συντονιστής των δραστηριοτήτων μας πήρε αυτήν την εικόνα καθώς θέλαμε να δείξουμε όχι μόνο τα χαμογελαστά μάτια μας αλλά και τα φιλικά μας πρόσωπα. Στη φωτογραφία είναι οι Beth και Sade και είναι φανταστικοί φροντιστές και είμαστε όλοι τόσο περήφανοι για το πώς έχουμε προσαρμοστεί ώστε να κάνουμε το χαμόγελο μας ορατό μέσω της μάσκας. Έπρεπε να μάθουμε νέους τρόπους επικοινωνίας με τους κατοίκους μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς η μάσκα είναι τόσο περιοριστική και το παρηγορητικό χαμόγελο έχει κρυφτεί. Χαμογελάμε ακόμα και θέλουμε να είναι όσο το δυνατόν πιο ορατό.
LAURA MACEY
TONGHAM, SURREY
Το πιο δύσκολο πράγμα κατά τη διάρκεια του lockdown για την 4χρονη κόρη μου, την Isobel, ήταν ότι της έλειπε να ακούει ιστορίες από τη γιαγιά της, οπότε κάθε λίγες νύχτες η γιαγιά της της διάβαζε μια ιστορία μέσω μιας βιντεοκλήσης μέχρι να κοιμηθεί, και να ονειρευτεί πότε θα συναντηθούν ξανά. Έχουν τόσο στενό δεσμό, οπότε ήταν πραγματικά υπέροχο να βλέπουν ότι θα μπορούσαν να συνδεθούν κατά τη διάρκεια του lockdown, καθώς έλειπε η μία στην άλλη πάρα πολύ.
ALI HARRIS AND LEIGH HARRIS
LINCOLN
Αυτή είναι η στιγμή που το τρίτο αγοράκι μας ήρθε στον κόσμο, στη μέση μιας πανδημίας, περιτριγυρισμένο από ιατρικό προσωπικό με πλήρη PPE, και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να προσπαθήσει να δώσει στη μαμά του ένα φιλί μέσω του προστατευτικού και της μάσκας. Αυτή η όμορφη στιγμή καταγράφηκε από τον μπαμπά, τον Leigh και ήταν αγάπη με την πρώτη ματιά για όλους εμάς και έκτοτε είμαστε συγκλονισμένοι. Παρά τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο, τα παιδιά και τα μωρά ειδικότερα έχουν έναν τρόπο να μας κρατούν γειωμένους και εστιασμένους (τις περισσότερες φορές!) Και είμαστε τόσο περήφανοι που φέραμε μια νέα ζωή στον κόσμο κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας.
ANITA REILLY
SOUTHAMPTON
Ο ενθουσιασμός της μαμάς μου στα 100α γενέθλιά της έχοντας λάβει μια κάρτα από την Αυτού Μεγαλειότητα τη Βασίλισσα, με την οποία μοιράζεται τα γενέθλιά της και γιορτάζει συνομιλώντας μέσω του υπολογιστή με όλη την οικογένεια κατά τη διάρκεια του lockdown.
HAYLEY EVANS
WORTHING, WEST SUSSEX
Οι παππούδες μου, η Pat και ο Ron Wood, παντρεύτηκαν πριν από 71 χρόνια την Ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Τον Μάιο του 2020 εισήχθησαν με μια εβδομάδα διαφορά στο Νοσοκομείο Worthing λόγω του Covid. Στην αρχή ήταν ξεχωριστά, αλλά σύντομα επανενώθηκαν. Το ευγενικό προσωπικό ένωσε τα κρεβάτια τους και τους έδωσε το δικό τους δωμάτιο. Πέρασαν τις τελευταίες μέρες τους ακριβώς εκεί που έπρεπε να είναι και ακριβώς όπως είχαν περάσει τα τελευταία 71 χρόνια… μαζί. Η Pat πέθανε στον ύπνο της, ξαπλωμένη δίπλα στον αγαπημένο της Ron, ο οποιός την ακολούθησε πέντε ημέρες αργότερα. Μαζί, κρατώντας για πάντα τα χέρια τους. Εκτίμησαν τα μικρά πράγματα και δεν πήραν τίποτα ως δεδομένο. Η δυνατότητα να αγγίζονται όταν είχαν μείνει τόσα λίγα ήταν ένα δώρο. Ήταν ο μόνος τρόπος να δείξουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους. Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία με γάντια κοιτώντας μέσα από μία ασπίδα. Με παρηγορεί τόσο πολύ να γνωρίζω ότι σε έναν κόσμο όπου πρέπει να μείνουμε μακριά ο ένας από τον άλλο, είχαν όλα όσα ήθελαν στα χέρια τους. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τους είδα.
LESLEY GARVEN
AUCHINLECK, EAST AYRSHIRE
Έχοντας χωριστεί από τα εγγόνια της για τρεις μήνες, έκανα στη μαμά μου μια «κουβέρτα αγκαλιάς», ώστε να μπορούσε να πάρει αυτή την αγκαλιά που χρειάζοτα..
LYNDA SNEDDON
FALKIRK
Λάβαμε την απόφαση ως οικογένεια να απομονώσουμε τη Μίλα στο σπίτι με εμένα, την εβδομάδα πριν από το lockdown. Αφού προσπαθήσαμε να βρούμε μια εναλλακτική λύση, πήραμε τη δύσκολη απόφαση να απομονωθούμε σε διαφορετικά νοικοκυριά για να προστατεύσουμε τη Μίλα, η οποία σε αυτό το σημείο είχε κάνει 4 μήνες χημειοθεραπείας για οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Καθώς ο μπαμπάς της Μίλα, ο Σκοτ, έπρεπε να συνεχίσει να εργάζεται και η μεγάλη αδερφή της, Jodi εξακολουθούσε να πηγαίνει στο σχολείο, δεν θα μπορούσαμε να διακινδυνεύσουμε την πιθανότητα να μεταφερθούν στο σπίτι λοιμώξεις, οπότε επισκέπτονταν κάθε μέρα το παράθυρο. Στην αρχή η Μίλα δεν κατάλαβε γιατί ο Σκοτ δεν μπορούσε να μπει μέσα και τον ρώτησε «γιατί δεν μπορείς να έρθεις μέσα μπαμπά;» Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε την πρώτη ημέρα του χωρισμού. Μετά από επτά εβδομάδες προσωρινού χωρισμού και μετά την αποχώρησή του από τη δουλειά του, ο Σκοτ επανενώθηκε με τη Μίλα. Κοιτάζοντας πίσω, είμαι τόσο περήφανη για την κόρη μου και πόσο μακριά έχει φτάσει, το επίπεδο ανθεκτικότητας που έχει δείξει η Μίλα κατά τη διάρκεια αυτού του άνευ προηγουμένου χρόνου, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο.
KENNY GLOVER
LIVERPOOL, MERSEYSIDE
Κατά τη διάρκεια του lockdown, έβγαλα τα πορτραίτα περισσότερων από 700 οικογενειών στο Λίβερπουλ στα πλαίσια έρανου για τη Marie Curie Hospices, συγκεντρώνοντας πάνω από 10.000 £. Πιστεύω ότι αυτή η εικόνα καταγράφει μεγάλο μέρος της διαμονής στο σπίτι που έχουν κάνει πολλές οικογένειες. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη φωτογραφία. η σκακιέρα, το ποδήλατο, οι ζωγραφιές στα παράθυρα και τους τοίχους, μία περίληψη του lockdown για μένα, από όσα σπίτια έχω δει κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το καλύτερο από όλα είναι ότι είναι όλοι τόσο χαρούμενοι παρά τα όσα συμβαίνουν. Είναι το αγαπημένο μου από όλα τα πορτραίτα των σπιτιών που έχω φωτογραφίσει χωρίς αμφιβολία!
Δείτε και τα 100 πορτραίτα εδώ.
