Ανακοινώθηκαν οι φετινοί νικητές για τον διαγωνισμό φωτογραφίας Nikon Photo Contest 2023.

Το μεγάλο βραβείο, προερχόμενος από την κατηγορία Singe Photo, πήρε ο Austin Garcia.

H ιστορία πίσω από τη φωτογραφία στην αρχή του άρθρου:

Κατά τη διάρκεια του γνωστού φεστιβάλ εδώ στο Angono που ονομάζεται “Higantes Festival” με τράβηξε αυτό το θέμα όπου ένα παιδί ήταν κολλημένο σφιχτά στον πατέρα του, ενώ γύρω από το παιδί επικρατούσε χάος από τον εορτασμό του φεστιβάλ. Νερό πιτσίλιζε παντού και στη συγκεκριμένη σκηνή φαίνεται η ποσότητα του νερού που πετάχτηκε στο πλήθος.

Ο φωτογράφος είπε:

Είμαι πολύ ευγνώμων που είμαι ο φετινός νικητής του Single Photo Award. Αυτή η φωτογραφία είναι πολύ ξεχωριστή για μένα, καθώς συνδέομαι με το παιδί και την αγκαλιά με τους γονείς του. Στην περίπτωση της φωτογραφίας μου, φαίνεται να κρατάει τον πατέρα του. Το χάος που προκαλείται από το νερό που είναι διάσπαρτο στον αέρα, φέρνει ισορροπία στο παιδί που κρατιέται απεγνωσμένα από αυτό που έχει. Στη ζωή, το κακό και το χάος είναι συνεχώς γύρω μας και πρέπει να βρούμε κάτι που αξίζει να το κρατήσουμε, όπως ακριβώς η φωτογραφία μου. Και πάλι, θέλω να ευχαριστήσω τη Nikon που επέλεξε τη φωτογραφία μου και την ανακήρυξε νικήτρια. Είναι πραγματικά τιμή να είμαι μέρος αυτού του διαγωνισμού.

Το βραβείο κοινού, General Public Award, πήρε ο Me Ko Lay με την παρακάτω εικόνα.

Είναι μια εικόνα ενός παιδιού που δίνει νερό σε ένα διψασμένο μοσχάρι σε ένα ζεστό, ξηρό καλοκαίρι. Είναι τιμή μου να λάβω ένα βραβείο από τον Nikon Photo Contest. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον διαγωνισμό που μου έδωσε αυτή την ευκαιρία.

Το μεγάλο βραβείο για το καλύτερο Short Film, προερχόμενος από την κατηγορία Super Short Film, πήρε ο Josh Spindler.

Σε ένα κερδοσκοπικό χρονοδιάγραμμα όπου η κλιματική κρίση έφτασε σε οριακό σημείο, προκαλώντας μια πλανητική αντίδραση που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, η Margaret Gallagher εξακολουθεί να ζει «εκτός δικτύου» όπως έκανε όλη της τη ζωή. Μιλάει για το Διαδίκτυο και του διαρκούς χειρότερου καιρού, καθώς βλέπουμε μια γεύση από το σχέδιο ενός τρόπου ζωής που μπορεί να μας σώσει από το τέλος του κόσμου.

Είναι τιμή μου που κέρδισα το Super Short Film Award με ένα έργο που θα επιτρέψει σε περισσότερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να παρακολουθήσουν, για 40 δευτερόλεπτα, την ομορφιά και την ειλικρίνεια ενός από τους πιο υπέροχους ανθρώπους που είχα ποτέ την τύχη να αποτυπώσω σε μια από τις ταινίες μου. Ευχαριστώ, Μαργαρίτα.

Το βραβείο κοινού για τη κατηγορία Short Film πήρε ο Nicolás De Aguinaga.

Ο Sam συναντά τον γείτονά του στο πάρκινγκ, αρχίζει να τον βοηθά να βγάλει τα κουτιά της φίλης του που μόλις έμπαινε μέσα. Όταν μπαίνουν στο ασανσέρ, αρχίζουν οι ιστορίες. Ο Σαμ μοιράζεται τη ζωή του με την πρώην κοπέλα του και γιατί δεν έχει προχωρήσει. Καθώς η ιστορία προχωρά, τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα και βασικά στοιχεία εμφανίζονται σε μια διαφορετική ιστορία, όπως συνήθως.

Στην κατηγορία Singe Photo ξεχώρισαν οι παρακάτω εικόνες.

Η μητέρα της γυναίκας μου αγγίζει το πρόσωπο της κόρης της τη στιγμή που την αναγνώρισε. Διαγνώστηκε με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, η μνήμη της είχε σχεδόν εξασθενίσει με τις επισκέψεις μας. Το συγκεκριμένο βράδυ, μόλις η γυναίκα μου κάθισε δίπλα της, φώναξε το όνομα της, μετά με κοίταξε να βγάζω τη φωτογραφία και μετά ξέχασε ποια ήταν η γυναίκα μου. Η μητέρα της πέθανε σήμερα το πρωί στις 3 π.μ., 31 Οκτωβρίου 2022.

Στην ανατολική Τουρκία, οι χειμερινοί μήνες είναι αρκετά σκληροί. Οι άνθρωποι που ζουν σε χωριά έρχονται στην περιοχή όπου βγαίνει το ζεστό νερό για να παρηγορήσουν τα ζώα τους, να τα καθαρίσουν και να τα φροντίσουν. Ενώ το κάνουν αυτό, δείχνουν την αγάπη τους για αυτά.

Σύμφωνα με την κουλτούρα του Μπαγκλαντές, όταν ένα κορίτσι παντρεύεται, πρέπει να εγκαταλείψει το σπίτι της. Από την απέραντη αγάπη και στοργή του πατέρα, μεταφέρεται στο σπίτι του συζύγου της. Αυτή η μετανάστευση αγαπημένων προσώπων είναι δεδομένη σε αυτόν τον πολιτισμό.

Μια μητέρα και ο γιος της ταξίδεψαν με ένα τρένο στο Μπαγκλαντές, κατευθυνόμενοι προς την πόλη για την ιατρική περίθαλψη του γιου. Ο ήχος του γέλιου του, η αίσθηση των αγκαλιών του και οι αναμνήσεις από πιο ευτυχισμένες στιγμές πλημμύρισαν το μυαλό της. Η πραγματικότητα της ασθένειας του γιου της ήταν υπερβολική. Ψιθύρισε προσευχές, ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Το τρένο ξεκίνησε, αλλά η καρδιά της ένιωθε βαριά καθώς αντιμετώπιζε ένα αβέβαιο μέλλον.

Στην κατηγορία Photo Competition Photo Story ξεχώρισαν οι παρακάτω σειρές εικόνων.

«Όλοι μπορούν να περπατήσουν μαζί σου μόνο για λίγο». Ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας μου άφησε τον πατέρα μου με την απώλεια. Επειδή πρέπει να δουλεύω έξω από την πόλη τις καθημερινές, αφήνω τον πατέρα μου μόνο σε ένα μεγάλο και φαινομενικά εξαιρετικά κρύο σπίτι. Μερικές φορές αφιερώνω χρόνο για να πάω σπίτι για να τον συνοδεύσω και νιώθω ξεκάθαρα τη δύναμη του πατέρα μου ως αρχηγού της οικογένειας. Καταλαβαίνω επίσης τη μοναξιά του πατέρα μου πίσω από τη δύναμή του. Στην καθημερινή ρουτίνα της δουλειάς, της ανάπαυσης, του φαγητού, του ύπνου …… Ο πατέρας μου αποδέχτηκε ήρεμα αυτόν τον κύκλο της ζωής.

Όλες οι εικόνες εδώ.

Δάσκαλος προσβεβλημένος από την πολιομυελίτιδα συνεχίζει το καθήκον του και παλεύει με το πρόβλημα υγείας. Λόγω αναπηρίας οι μαθητές τον βοηθούν να φτάσει στο σχολείο. Οι μαθητές τον αγαπούν τόσο πολύ και τον βοηθούν ακόμα και να πίνει νερό. Οι μαθητές τον κάνουν χαρούμενο και βοηθούν να ξεχάσει όλες τις αναπηρίες που έχει. Είναι ο ανθρωπιστικός δεσμός μεταξύ του δασκάλου και των αγαπημένων του μαθητών.

Όλες οι εικόνες εδώ.

Η ζωή είναι πολύ μικρή. Μέχρι που ο πατέρας μου πέθανε απροσδόκητα, δεν το κατάλαβα ποτέ. Από τη στιγμή που αρρώστησε μέχρι που πέθανε, ήμουν παρών σε όλη την πορεία . Χρησιμοποιώντας την προσωπική μου εμπειρία για να παρουσιάσω πώς έφυγε ο αείμνηστος πατέρας μου, αλλά η παρουσία του εξακολουθεί να είναι αισθητή παντού — θέλω να διερευνήσω το θέμα της αόρατης παρουσίας του αγαπημένου μου προσώπου σε αυτό το έργο.

Όλες οι εικόνες εδώ.

Το νεκροταφείο Vadi-Rahmat της Ταμπρίζ, Μπλοκ 65 και 57, οι μητέρες, οι πατέρες, οι σύζυγοι, οι γυναίκες και τα παιδιά κοιμούνται εδώ. Είναι τα θύματα της επιδημίας Covid-19 θαμμένα σε αυτά τα τετράγωνα. Σύμφωνα με τον ιρανικό πολιτισμό και τα έθιμα, ένα πορτρέτο του νεκρού είναι χαραγμένο σε μια ταφόπλακα. Το τελευταίο πορτρέτο τους… (Η πρώτη και η τελευταία φωτογραφία είναι για τις θείες μου που πέθαναν από τον Covid-19).

Όλες οι εικόνες εδώ.

Ο Γκάμπριελ γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 2018 και από τότε ανακάλυψα μια αγάπη που δεν χωράει σε λόγια. Ίσως ταιριάζει εν μέρει σε αυτές τις 5 εικόνες. Στην αρχή, ο Γαβριήλ συνήθιζε να κοιμάται μαζί με εμένα και τη γυναίκα μου, στην κούνια. Τώρα έρχεται στο δωμάτιό μας όταν έχει έναν εφιάλτη ή ξυπνάει για να κατουρήσει. Αποτέλεσμα: Έχασα τη θέση μου. το οικογενειακό άλμπουμ κέρδισε έναν διαφορετικό τρόπο να καταγράψει την ανάπτυξή του.

Όλες οι εικόνες εδώ.

Παρακάτω οι συμμετοχές που ξεχώρισαν στην κατηγορία Short Film.

Οι στρατιώτες που μένουν μόνοι με τη μητέρα τους, δεν μπορούν να φροντίσουν τη μητέρα τους λόγω του μεγάλου καθήκοντος που έχουν να προστατεύσουν τη χώρα, και υπάρχουν κάποιοι που είναι τυφλοί και δεν θέλουν οι μητέρες τους να ξέρουν για τα βάσανά τους.

Ο θείος Πον-Πον (όπως τον αποκαλούν οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά), μένει μόνος σε ένα μικρό δωμάτιο και εργάζεται ως οδηγός μερικής απασχόλησης σε μια δημόσια συγκοινωνία που ονομάζεται «Τζίπνεϊ». Είναι ως επί το πλείστον ήσυχο αλλά φιλικό άτομο και μιλά με μια τραχιά βαθιά φωνή. Θέλει να συνεχίσει το σχολείο ακόμα και στην ηλικία του πιστεύοντας ότι αυτά τα επόμενα βήματα θα αλλάξουν τη ζωή του και θα είναι καλύτερα από την τρέχουσα κατάσταση που βρίσκεται τώρα.

FADING SHADES -Μια ταινία μικρού μήκους που φτιάχτηκε σε ένα νέο είδος που ονομάζεται «POEM VIDEO». Αυτή η ιστορία απεικονίζει τον αγώνα ενός ταραγμένου άνδρα, που του αρέσει το μακιγιάζ και το ντύσιμο. Αλλά φοβάται την Κοινωνία, που τον κοροϊδεύει. Αφού αντιμετωπίζει τους φόβους του, αποφασίζει να αντισταθεί στην προκατειλημμένη έμφυλη φόρμουλα της κοινωνίας, μεταφέροντας τη σημασία των κοστουμιών και του μακιγιάζ με ουδέτερο φύλο για όλους, καθώς και την πολιτική γύρω από την ουδετερότητα των φύλων.

Όταν η κόρη μου έγινε 1 έτους η γυναίκα μου μου ζήτησε να της γράψω ένα γράμμα με ένα μήνυμα. Αντίθετα, αποφάσισα να κάνω την ταινία που θα εκφράζει τις ελπίδες και τα συναισθήματά που εμφανίστηκαν μέσα μου, μετά τη γέννησή της.

Το As Above’ σε σκηνοθεσία Κέμι Άννα, είναι ένα γράμμα αγάπης προς το Blackness, που γιορτάζει την μαύρη αγάπη, τη μαύρη ομορφιά και τη μαύρη δόξα. Η ταινία αποτυπώνει αυθεντικές σχέσεις μεταξύ οικογενειών, φίλων και ζευγαριών με τρόπο που αντικατοπτρίζει την πραγματική ζωή.

Σχετικά με τους αγνοούμενους νέους στην πόλη του Μεξικού. Χρειαζόμαστε πραγματικά αυτή την κάμερα για να κρατάμε κοινωνικές ταινίες, βρισκόμαστε σε μια από τις πιο επικίνδυνες και φτωχές περιοχές της πόλης και έχουμε ένα έργο που ονομάζεται nezafilms, για να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα.

Το 2019, έχασα τον πατέρα μου από ασθένεια. Ο κόσμος μου ανατράπηκε. και έχασα τον εαυτό μου για χρόνια. Πάντα έλεγε να μην χρησιμοποιείς το «αντίο» για να τελειώσεις μια συζήτηση. Να λες αντ’ αυτού “Θα τα πούμε αργότερα”. Πάντα το κάναμε αυτό, αλλά την τελευταία φορά που του μίλησα, ήμουν απασχολημένος και το τελευταίο πράγμα που του είπα ήταν «Οκ». Δεν προλάβα ποτέ να του πω κάτι άλλο, αλλά επιτέλους μπόρεσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου.

Αυτό το βίντεο λέει για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της ζωής μας. Ο συγγραφέας προσπαθεί να πείσει το κοινό ότι, αν και μας αρέσει να θεωρούμε τους εαυτούς μας γενναιόδωρους, δεν δίνουμε το πιο σημαντικό: ένα ασφαλές και λαμπρό μέλλον. Απλώς είμαστε βολικοί. Ο συγγραφέας ελπίζει να εμπνεύσει γιατί είναι υψίστης σημασίας να ληφθούν μέτρα για να βοηθήσουμε τον πλανήτη μας για τη μελλοντική γενιά.

Ένας γέρος προσπαθεί σκληρά να επισκευάσει ένα παλιό ραδιόφωνο. Προσπάθησε με διάφορους τρόπους να λειτιουργήσει ξανά το ραδιόφωνο. Μια φορά είχε εξαντληθεί να το φτιάξει και έκανε ένα μικρό διάλειμμα. Μετά προσπάθησε να το φτιάξει ξανά και τελικά, ένα μεγάλο βήμα αργότερα, το ραδιόφωνο μπορούσε να ηχήσει. Το να κάνετε ένα διάλειμμα είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για να κάνετε το επόμενο βήμα.

Το πώς χειριζόμαστε την κλιματική αλλαγή είναι η μεγαλύτερη απόφαση που πρέπει να πάρουμε.

Ζώντας σε μια περιοχή ύφεσης για δεκαετίες, η οικογένεια του Μάθιου πάντα επωφελούνταν από το βαθύ πηγάδι που έχτισαν για τις ανάγκες τους σε νερό. Τώρα, μετά από πολλά χρόνια, ένας πλούσιος διεκδίκησε τη γη τους και σύντομα θα χτίσει μια επιχείρηση τουριστικού θέρετρου αναγκάζοντάς τους να φύγουν.

Αναζητήστε όλα τα νέα προϊόντα στο κατάστημα
Ρεπέλλα Φωτογραφικά.

To pttlgr στηρίζεται για την λειτουργία του στους αναγνώστες του!
Μπορείς να βοηθήσεις με μία μικρή δωρεά!
Υποστηρίξτε το pttlgr ακόμα και με μόλις 1€ – χρειάζεται μόνο ένα λεπτό. Εάν μπορείτε, σκεφτείτε να μας υποστηρίξετε με ένα ποσό κάθε μήνα.
Σας ευχαριστούμε.

Στηρίξτε το pttlgr και την προσπάθεια μας για έγκυρη και άμεση ενημέρωση ακολουθώντας μας
σε Instagram, YouTube και Facebook!

Ακολουθήστε το pttlgr στα Google News, εδώ!

Κάνε Εγγραφή / Subscribe στο κανάλι μας στο YouTube, αποκλειστικά για φωτογραφία και φωτογραφικό εξοπλισμό!

Πριν φύγετε δείτε

• 
  Νέο Firmware για Sony a1 και Sony a9 III!
• 
  Αναβάθμιση για το Fujifilm RAW FILE CONVERTER EX 3.0 powered by SILKYPIX
• 
  Σημαντικές ενημερώσεις Firmware για τις Fujifilm X-T5, X-H2, X-S20 και X100VI με πολλές βελτιώσεις
• 
  Zhiyun: Ήρθε το νέο ισχυρό και φορητό LED Molus G300!
• 
  Βιντεογράφος βοήθησε αρκούδα να σωθεί από διερχόμενο τρένο!
• 
  Viltrox: Ανακοινώθηκε ο νέος φακός 40mm f/2.5 με αυτόματη εστίαση για Nikon Z!