Μία ομάδα του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον σε συνεργασία με ερευνητές της Microsoft, βρήκαν τρόπο να μικρύνουν τον χώρο που χρειάζεται για να αποθηκευτούν τα δεδομένα που χωρούν σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, στο χώρο που πιάνει ένας κύβος ζάχαρης.
Η παρουσίαση της εργασίας έγινε στο ACM International Conference on Architectural Support for Programming Languages and Operating Systems και η ομάδα έδειξε το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα κωδικοποίησης, αποθήκευσης και επανάκτησης ψηφιακών δεδομένων, χρησιμοποιώντας μόρια DNA.
H ομάδα κατάφερε να κωδικοποιήσει τα ψηφιακά δεδομένα 4 αρχείων εικόνας σε μέρη συνθετικού DNA, καταφέρνοντας να αντιστρέψει τη διαδικασία και να εμφανίσει τις εικόνες χωρίς να χάσει ούτε ένα byte. Οι ερευνητές κατάφεραν να κάνουν το ίδιο και με αρχεία video.
Μέχρι το 2020 αναμένουμε όλα τα δεδομένα του κόσμου να έχουν ξεπεράσει τα 44 τρισεκατομμύρια Gigabytes, γεμίζοντας πλήρως τόσα tablets όσα μπορούν να σχηματίσουν 6 μεγάλες στοίβες από τη Γη μέχρι το Φεγγάρι.
Με τη νέα μέθοδο τα δεδομένα από 600 smartphones (πάνω από 10.000 GB) θα μπορούν να αποθηκευτούν σε ένα επίχρυσμα DNA που βρίσκεται στην άκρη του δοκιμαστικού σωλήνα που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία.
Ένα ακόμα πολύ σημαντικό στοιχείο της νέας μεθόδου αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων σε DNA είναι η δυνατότητα διασφάλισης τους για αρκετούς αιώνες.
Η μέθοδος αποτελεί ιδανική λύση για την αρχειοθέτηση δεδομένων και όχι για δεδομένα που χρειάζεται να ανακτούνται για να δέχονται επεξεργασία.
Μένει να δούμε πότε θα εμφανιστούν οι πρώτες εταιρείες που θα αναλαμβάνουν την αποθήκευση δεδομένων σε DNA και πως στο μέλλον η συγκεκριμένη τεχνολογία θα μας επιτρέψει να χειριζόμαστε τις φωτογραφίες και τα videos μας.
