World Press Photo 2020: O Alain Shroeder, νικητής στις κατηγορίες Nature Singles και Nature Stories μιλάει στη Fujifilm!
Η Fujifilm δημοσίευσε στο κανάλι της στο YouTube μία συνέντευξη με τον φωτογράφο Alain Shroeder, o οποίος χρησιμοποιεί την νέα Fujifilm X-Pro2.
O Alain κέρδισε τις κατηγορίες Nature Singles και Nature Stories στα World Press Photo 2020.
Nature Singles
Το σώμα ενός ουρακοτάγγου ενός μηνός βρίσκεται σε ένα χειρουργικό κάλυμμα μιας ομάδας διάσωσης, κοντά στην πόλη Subulussalam, στη Σουμάτρα, στην Ινδονησία. Πέθανε σύντομα αφού βρέθηκε με τη τραυματισμένη μητέρα της σε φυτεία φοινικέλαιου. Οι Ουρακοτάνγκοι ζουν σε δύο νησιά στον κόσμο, τη Σουμάτρα και το Βόρνεο, και εξαναγκάζονται να βγουν από το φυσικό περιβάλλον των τροπικών δασών τους, καθώς οι φυτείες φοινικέλαιου, η υλοτομία και η εξόρυξη πολλαπλασιάζονται. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής, έχουν απομείνει μόνο περίπου 14.000 Ουραγγουτάνοι στη Σουμάτρα. Καθώς οι θυληκιές ουραγγουτάνοι αφιερώνουν οκτώ έως εννέα χρόνια ανατρέφοντας κάθε παιδί πριν αποκτήσουν άλλο, οι πληθυσμοί κινδυνεύουν εύκολα να μειωθούν. Η μητέρα του μωρού, που ονομάστηκε Hope από τους διασώστες, βρέθηκε εντελώς τυφλή, με σπασμένη κλείδα και με 74 πληγές από πιστόλι. Πυροβολήθηκε από χωρικούς αφού έτρωγε φρούτα από τους οπωρώνες.
Nature Stories
12 Μαρτίου 2019 Το προσωπικό της SOCP βοηθά στην προετοιμασία της Brenda, ενος τρίχρονου ουραγγουτάγγου, για χειρουργική επέμβαση στο Κέντρο Καραντίνας SOCP, στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. Είχε κατασχεθεί από έναν χωρικό που την είχε ως κατοικίδιο. 12 Απριλίου 2019 Μέλη μιας ομάδας διάσωσης περιθάλπουν ένα 15χρονο αρσενικό ουρακοτάγκο που είχε χαθεί σε μια φυτεία φοινικέλαιου, στο Langkat, Βόρεια Σουμάτρα της Ινδονησίας. 09 Απριλίου, 2019 Η Άσα, μια 20χρονη θυληκιά ουρακοτάγκος, μεταφέρεται σε καταστολή για να κάνει ιατρικό έλεγχο, στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. Διασώθηκε το 2017 σε κρίσιμη κατάσταση μετά από ξυλοδαρμό και είχε σπασμένο δεξί χέρι, σπασμένο ισχίο και γάγγραινα στο αριστερό χέρι που άφησε τον αντίχειρά της μη λειτουργικό. 29 Ιανουαρίου 2019 Ο Φαχζρέν, ένας 30χρονος αρσενικός ουρακοτάγκος, υποβάλλεται σε ιατρικό έλεγχο ρουτίνας, στο Κέντρο Καραντίνας SOCP. Έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε ζωολογικό κήπο και δεν έχει τις ικανότητες να επιστρέψει στην άγρια φύση. 15 Ιανουαρίου 2019 Η Serja, μια οκτάχρονη θυληκιά ουρακοτάγκος, κάθεται σε ένα από τα 20 κλουβιά απομόνωσης στο Κέντρο Καραντίνας SOCP, στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα της Ινδονησίας, ενώ έχει αφαιρεθεί ένας καρκινικός όγκος από τις ωοθήκες της. 17 Μαρτίου 2019 Η Hope, η οποία βρέθηκε με 74 σκάγια από πιστόλι στο σώμα της, ένα σπασμένο κολάρο και εντελώς τυφλή, τοποθετείται σε ένα άνετο κρεβάτι σε χαμηλό κλουβί για να περιοριστούν οι κινήσεις της, ενώ ο λαιμό της θεραπεύεται μετά από χειρουργική επέμβαση, στο Κέντρο καραντίνας SOCP στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. 12 Μαρτίου 2019 H Brenda, οραγγουτάγγος τριών μηνών, κρατείται δίπλα σε μια ακτινογραφία που αποκαλύπτει το σπασμένο οστό του βραχίονα της, στο Κέντρο Καραντίνας SOCP στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. 22 Ιανουαρίου 2019 Αντικαθιστώντας τις μητέρες τους αυτές οι γυναίκες μεταφέρουν ορφανά ουραγκοτάγκους σε δασική σχολή όπου θα τους διδάξουν να σκαρφαλώσουν δέντρα, στο Κέντρο Καραντίνας SOCP στο Sibolangit, Βόρεια Σουμάτρα, Ινδονησία. 11 Απριλίου 2019 Ο Nazarudin (26) χειρίζεται την πρώτη απελευθέρωση της Kamala, μιας εξάχρονης θυνηκιάς ουρακοτάγκου στο Jantho Reintroduction Center, που βρίσκεται στο φυσικό καταφύγιο Jantho Pine Forest στη Σουμάτρα της Ινδονησίας. Αυτό θα συμβεί καθημερινά για αρκετές εβδομάδες και η συμπεριφορά της θα παρακολουθείται. Εάν προσαρμοστεί καλά, θα απελευθερωθεί στην άγρια φύση. 11 Απριλίου 2019 Ένας κτηνίατρος μεταφέρει την Diana, μια θυληκιά ουρακοτάγκο, για τελική απελευθέρωση στην άγρια φύση στο φυσικό καταφύγιο Jantho Pine Forest, στη Σουμάτρα. Από το 2011, περισσότεροι από 100 θυληκιές ουραγκοτάντοι έχουν απελευθερωθεί πίσω στο φυσικό τους περιβάλλον στο Jantho και έχουν καταγραφεί αρκετές νέες γεννήσεις.
O Alain Shroeder είναι Βέλγος φωτορεπόρτερ που γεννήθηκε το 1955. Το 1989 ίδρυσε το Reporters, ένα φωτογραφικό πρακτορείο στο Βέλγιο. Το έργο του Schroeder έχει δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στο National Geographic, Geo και Paris-Match. Έχει λάβει πολλά βραβεία, όπως το Japan Nikon Award το 2017 για μια σειρά για την κρίση των Ροχίνγκια και το Travel Photographer of the Year Award (TPOTY) το 2017 για τη σειρά «Living for Death». O Schroeder έχει απεικονίσει πάνω από τριάντα βιβλία αφιερωμένα στην Κίνα, την Περσία, την Αναγέννηση, την Αρχαία Ρώμη, τους κήπους και τις μονές της Ευρώπης, της Ταϊλάνδης, της Τοσκάνης, της Κρήτης, του Βιετνάμ, της Βουδαπέστης, της Βενετίας και φυσικών περιοχών της Ευρώπης και πολλά άλλα. Οι βελγικοί τίτλοι περιλαμβάνουν το Le Carnaval de Binche vu par 30 Photographes and Processions de Foi, Les Marches de l’Entre-Sambre-et-Meuse.
Στη συνέντευξη του ο Alain εξηγεί ότι κοιτάζει στην οθόνη LCD για να κάνει τις λήψεις του, και όχι μέσω του σκοπεύτρου, έτσι ώστε να δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος, καθώς μοιάζοντας με με ερασιτέχνη, οι άνθρωποι δίνουν λιγότερη προσοχή στον φωτογράφο.
Όπως αναφέρει η χρυσή εποχή των περιοδικών έχει τελειώσει καθώς πλέον δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν τη σωστή τιμή.
Ο τρόπος έκφρασης του Alain είναι να μην τραβάει απλά μία μόνο εικόνα, αλλά να φτιάχνει ιστορίες με 8 έως 12 φωτογραφίες (στην περίπτωση του World Press Photo το όριο είναι 10 εικόνες). Η φωτογραφία του νεκρού μωρού Ουρακοτάγκου που κέρδισε την κατηγορία των Singles, δεν είναι μέσα στην ιστορία, που κέρδισε το αντίστοιχο βραβείο.
Όπως λέει χρειάστηκε να περάσουν 3 με 4 μήνες φωτογράφισης της ιστορίας του, ώστε να θεωρήσει ότι φωτογραφίες του ήταν εντάξει αλλά όχι σπουδαίες, μέχρι την ημέρα της διάσωσης ενός ουραγκοτάγκου, τον οποίο οι διασώστες έβαλαν σε ένα κλουβί σε κρεβάτι με λευκά σεντόνια και ροζ μαξιλάρι. Από εκείνη την στιγμή, άρχισε να αισθάνεται ότι η ιστορία του θα μπορούσε να γίνει εντυπωσιακή και δεν σταμάτησε, μέχρι που ένιωθε ότι η ιστορία είναι τέλεια.
Παλαιτότερα φωτογράφιζε με DSLR (φωτογράφιζε σπορ) αλλά ήθελε κάτι μικρό και για αυτό επέλεξε την Fujifilm X-Pro2, από την οποία εκτύπωσε μια εικόνα 5 × 5 μέτρων και ήταν εκπληκτική, συνειδητοποιώντας ότι δεν χρειάζεται άλλη κάμερα. Όπως λέει μπορεί να εργαστεί με την Fujifilm X-Pro2 για τα επόμενα 10 χρόνια.
