Αποδείχθηκε λοιπόν πως για μια καλή φωτογραφία δεν έχει σημασία το μέσον που χρησιμοποιείται για τη λήψη, αλλά η αισθητική και η καλλιέργεια του φωτογράφου. Και κάτι ακόμα: Με τις παλιές φωτογραφικές μηχανές, η όλη διεργασία που απαιτούσε η λήψη της εικόνας, αλλά και η οικονομία που έπρεπε να γίνει στα αναλώσιμα (πλάκες, φίλμ…) έδιινε υποχρεωτικά χρόνο στον δημιουργό να σκεφτεί / να “στήσει” καλύτερα το θέμα του. Τώρα σκέφτεται λιγότερο. Βγαίνει έξω και τραβάει ό,τι κινείται με πολλαπλές λήψεις, μπας και του βγει κάτι συμπαθητικό -κάτι σαν λαχείο δηλαδή. Έχουμε βαρυστομαχιάσει απ’ το μπούκωμα με “καλλιτεχνικές” φωτογραφίες του photoshop. Τώρα πια, παρ’ όλα τα σύγχρονα μέσα, νομίζω πως η φωτογραφία έγινε πιο δύσκολη υπόθεση. (Άσε που, επί της ουσίας, βρίσκεται καταχωνιασμένη στους σκληρούς μας δίσκους…